А для меня что Русь что Беларусь одно государство.И мои публикации это ответ на публикации Миши, не смогла удержаться.Что-то ему никто не указывает на турсайт или это мужская солидарность?Давайте уж по справедливости.
ассоль12.12.2019 11:11 0 0
Если это турсайт, то пусть он для всех!!! будет турсайтом, а не только для евролибералов и хулителей России и СССР, которые почему-то совершенно спокойно выкладывают свои публикации и никто рот не разевает, но как только я что-то выложу в защиту России, тут же меня обвиняют в "агрессивной" пропаганде, или это и есть "демократическая, процветающая европа" со свободой слова?Я обеими руками за турсайт, но только иногда тяжело сдержаться, почитав какую-нибудь Мишину публикацию, где либо всё черным черно о России, либо намеренно вытаскивают только порочащие факты.Согласна, что разумнее было бы не отвечать вообще.Кто ищет правду, тот её найдёт, а кто националист, тому и Хиросима с Нагасаки мелочь, подумаешь(это из разговора со "свядомым беларусом"
трэнер13.12.2019 09:38 0 0
Уважаемая Ассоль примите извинения за односторонний взгляд , но всё это мне не нравится с чей стороны не взгляни,
ассоль13.12.2019 09:57 0 0
Да всё нормально, не извиняйтесь.Я сожалею, что ввязалась.Это глупо и бессмысленно.Впредь изо всех сил буду себя сдерживать.
Сталіцу нашай першай дзяржавы — Полацкага княства, а затым — у Вялікім Княстве Літоўскім — сталіцу Полацкага ваяводства каланізатары ператварылі ў павятовы горад. Праўда, пра яго былую веліч нагадвалі шматлікія храмы і манастыры. Адзін з замежных падарожнікаў, мастак паводле прафесіі, параўнаў той Полацак з італьянскімі гарадамі і адзначыў, што тут забываеш, што ты не ў сталіцы.
На Дзвіне ад раніцы да вечара мільгацелі лодкі з ветразямі і вёсламі. Штодня ўніз па рацэ ўбок Рыгі праходзілі дзясяткі даўжэзных плытоў. Людзі на вуліцах — беларускія сяляне і шляхцічы, імперскае чынавенства і габрэйскія гандляры ды рамеснікі — былі ў розных уборах, прычым кожны гаварыў на сваёй мове. Саборы святой Сафіі і святога Стэфана так уразілі заезджага мастака лёгкасцю і вытанчанасцю архітэктуры, што ён быў гатовы паверыць нечым словам, нібыта гэтыя храмы пабудаваныя па малюнках італьянца Мікеланджэла...
Акрамя ўцешнага перакладу гэтае кнігі чытачоў чакае прыемны дадатак — ілюстрацыі, вершы і рачныя маршруты ўжо па беларускіх рэчках. Справа ў тым, што айчынныя інтэлектуалы ўжо трыццаць гадоў ходзяць у рачныя вандроўкі і назапасілі свой адметны корпус тэкстаў і фальклёру, які ў чымсьці сугучны выбрыкам чатырох разьдзяўбаяў з ангельскага арыгіналу.