Путеводитель

Встреча, которой не рад

Можно с удовольствием смотреть по TV фильмы про рептилий, виртуально бывая на их «светских раутах», наблюдая «манеры» и «наряды», но встретиться с живой змеей тет-а-тет, сомнительная радость. Все ж мы не люди Востока, для которых змеи были и остаются символом красоты и мудрости. Даже на экскурсии в серпентарии, многие смотрят на ползучих с опаской - интересно, конечно, но больше жутко...

Загадкі беларускай гісторыі. Сакрэт замку Іказнь на Браслаўшчыне

Іказнь – ціхая мясціна, паўз якую можна праехаць па трасе, нічога асаблівага не заўважыўшы, акрамя макавак касцельных ды царкоўных вежаў. А тут калісьці стаяў грозны замак, які сцярог межы Вялікага Княства Літоўскага. У даўнія часы Іказнь была немалым мястэчкам: на пачатку XVII ст. тут жылі каля 600 чалавек, а галоўнае – стаяў прыватны шляхецкі замак, незвычайны з розных прычынаў. Па-першае, ён адзін з нямногіх месціўся на востраве, па-другое – меў мураваныя сцены і вежы. У тыя часы тут была паўночная ўскраіна Вялікага Княства Літоўскага, таму ўзведзены Сапегамі ў першай палове XVI ст. замак у Іказні неўзабаве ўжо ваяваў – адбіваў штурмы то маскоўскіх, то шведскіх войскаў. Разбурылі яго расейцы ў Паўночную вайну. Сёння нявопытнае вока не ўбачыць у няроўнасцях на востраве сярод возера Іказнь рэшткаў старых фартыфікацыяў, а погляд адно затрымаецца на мурах касцёлу Божага Цела, адной з нешматлікіх беларускіх святыняў, дзе найбольш паслядоўна вытрыманы неараманскі архітэктурны стыль.Каб адкрыць для гледачоў слаўнае мінулае Іказні, доктар гістарычных навук Алесь Краўцэвіч паедзе туды разам з супрацоўніцай Браслаўскага музею Ганнай Базарэвіч і прагуляецца па мястэчку, апавядаючы ды паказваючы, што ж такога адметнага было і ёсць у Іказні.

Зямля беларуская. Верхнядзвiнская адысея

Загадкі беларускай гісторыі. На скрыжаваннях Еўропы. Старажытны Віцебск

З племяннога цэнтру крывічоў ужо ў канцы Х ст. пры зліцці малой рэчкі Віцьбы з магістральнаю Дзвіною вырас вялікі і багаты горад. Доўгі час Віцебск быў у цені Полацку і быў яму палітычна падпарадкаваны. У ХІІ ст. здабыў самастойнасць. Надзвычай спрыяльныя ўмовы для захавання ў зямлі арганічных матэрыялаў зрабілі Віцебск раем для археолагаў: сёння гэта найлепш даследаваны горад краіны, хоць загадак у яго гісторыі шмат. Да сёння трывае дыскусія пра тапаграфію Віцебску XIXIII стст. Ці могуць быць у Віцебску новыя археалагічныя адкрыцці? Што сталася з падземным музеем сярэднявечнага гораду?

Мир природы. У дерева дружбы трёх народов

Мир природы. Болото Чернецкий мох. Видео

Мир природы. Заказник «Красный Бор». Видео

Зямля беларуская. Бешанковічы

Зямля беларуская. Вiцебск. На скрыжаваннi часоў

Калі па-над любімаю Дзвіной Неспяшлівыя воблакі праходзяць, Ты не спяшай, падумай i пастой: То не аблокі, а плывуць стагоддзі Высока, як далёкія вякі, І нізка, як нядаўнія трывогі, А ты стаіш на беразе paкi Ля тысячагадовае дарогі. У лета 974 вялiкая княгiня Вольга, жонка Iгара сына Рурыка, перамогшы яцьвягаў i печанегаў, вярталася з паходу по Заходней Дзьвiне. На адным з яе стромкiх берагоу княжыцкiе дружыны вырашылi спынiцца на адпачынак. Вольгу так упадабала гэтае месца, што засталася тут аж на два гады. Загадала закласцi замак драуляны, i назваля яго ад ракi Вiцьбы Двiцебскам. Так пачынаецца вiцебскi гарадскi летапiс, спiсаны Сцяпанам Аверкам з хронiкi Мiхаiла Панцырнага 1760 года. З тых часоў шмат вады пранеслi чорныя хвалi Дзвiны, а прыгожая легенда вабiць, прытягвае, надхняе.

Зямля беларуская. Святло мiёрскiх зор

Мир природы. Начало начал европейских рек

Заповедной тропой. Заказник «Голубицкая пуща»

Загадкі беларускай гісторыі. Чаму ў Германавічы едуць турысты?

Мястэчка на Браслаўшчыне з нейкай нямецкай назвай Германавічы, у старажытнасці звалася Ерманавічамі, а сёння знакамітае не толькі памяццю пра Язэпа Драздовіча, касцёлам XVIII ст. у стылі віленскага барока і класіцыстычным палацам паноў Шырынаў. Невялікае мястэчка, сённяшняя вёска Шаркаўшчынскага раёну, дзякуючы няўрымслівай беларускай настаўніцы Адзе Райчонак, стала вядомым цэнтрам музеяў мастацтваў. Плэнэры ў гонар Язэпа Драздовіча, музей яго імя ў панскім палацы з арыгінальнымі творамі, яшчэ музей гісторыка-краязнаўчы і літаратурна-мастацкі імя Міхася Райчонка.

Зямля беларуская. Паўночны гарадок

Гарадоччына, самая поунач Беларусi. Суровая хараство бясконцых лясных гушчароў i халодная бездань частукiх язёраў стагоддзямi перапляталiся тут са сцiплым норавам месцiчау. iх невыразнай прыгажосцю, неспешным спосабам жыцця i тонкiм народным гумарам. Часам здаецца, аутар Тараса на парнасе пiсаў сваю паэму што называецца з натуры. I нават сёння на гарадоччыне захавалася тое, про что так трапна расказаў Веранiцын 150 гадоў таму.

Мир природы. В краю чёрных берёз

1 января 2003 года на территории Ивацевичского района начал функционировать ботанический памятник природы “Турнянские черные березы”. Еще в 1975 году здесь, возле деревни Турная, были выявлены 200 экземпляров такого вида дерева (береза Катула). Это самая большая популяция черной березы не только в Беларуси, но и в регионе, объединяющем такие страны как Украина, Литва, Латвия и Польша.